Monique van de Hoed

Samenvatting
“Nog net niet overspannen liep ik op de zebra te denken aan welke cliënten ik vandaag zou gaan zien en welke ik klaar moest maken voor overdracht voor de vakantie. Een bus heb ik nooit gezien. De buschauffeur heeft mij ook nooit gezien, althans: te laat…
Dit werd een heftige confrontatie die plaatsvond in 1995. Ik was hersendood in coma. Na ruim 7 weken ontwaakte ik als een baby. Letterlijk blubberend in een rolstoel in een luier. In een revalidatiekliniek voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel moest ik revalideren tot volwassene. Alles opnieuw leren dus. Leren praten, leren lopen en …. zindelijk worden! Jawel, inclusief potjestraining. Ik kan wel stellen dat ik nog elke dag leef met de gevolgen hiervan.”